Στην ομιλία του, ο Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης και Υπουργός Οικονομικών κ. Ευάγγελος Βενιζέλος, στο 22ο ετήσιο συνέδριο του Ελληνοαμερικανικού Επιμελητηρίου με θέμα: «Η ώρα της ελληνικής οικονομίας - Ώρα ευθύνης, αποφάσεων και δράσης», έριξε… βόμβα μεγατόνων.
Όπως είπε ο κ. Βενιζέλος, «όταν είπα ότι είμαι εξουθενωμένος, εννοούσα ότι ειλικρινά με βασανίζει πάρα πολύ το να βλέπω την ελληνική κοινωνία να πενθεί το χαμένο παράδεισό της και να βλέπω τον επιπόλαιο και ελαφρό τρόπο, με τον οποίο πολιτικοί, αναλυτές, διαμορφωτές της κοινής γνώμης, παράγοντες του οικονομικού και πολιτιστικού βίου αντιμετωπίζουν το φαινόμενο αυτό, που στην πραγματικότητα είναι μια άσκηση εθνικής αυτογνωσίας».
Έως εδώ, καλά… το καλύτερο το άφησε για αργότερα: «ελπίζω να έρθουν έτσι τα πράγματα και να μου δοθεί κάποτε η ευκαιρία να ασκήσω ως Υπουργός Οικονομικών την οικονομική πολιτική που πιστεύω ως ωφέλιμη για τη χώρα. Αλλά όταν βρισκόμαστε σε μία κατάσταση ανάγκης, όταν δεν μπορούμε να αναπτύξουμε τον πλούτο των ιδεών μας και να αναπτύξουμε σε ένα δεοντολογικό επίπεδο την άποψή μας και τις προτάσεις μας, αλλά πρέπει να διαχειριστούμε μετά λόγου γνώσεως και με αίσθηση ιστορικής ευθύνης μία κατάσταση εθνικής κρίσης, εκεί δεν υπάρχουν πολλά περιθώρια για θεωρητικές συζητήσεις» (η φωτογραφία είναι από το επίσημο site του κ. Ευάγγελου Βενιζέλου).
Όταν ο υπουργός Οικονομικών ομολογεί ότι «ελπίζει» να έρθει η στιγμή που θα έχει την ευκαιρία να ασκήσει ωφέλιμη πολιτική για τη χώρα, ομολογεί ότι η συγκεκριμένη που ακολουθεί εδώ και μήνες, μόνο ωφέλιμη δεν είναι για την πατρίδα και τους Έλληνες!
Ομολογεί ο υπουργός ότι η κυβέρνηση Παπανδρέου και η κυβέρνηση Παπαδήμου «αναγκάζονται» να εφαρμόσουν, προφανώς κατόπιν «εντολών» ή «πιέσεων» πολιτικές που είναι καταστροφικές για τη χώρα…
Μοιραίοι πολιτικοί, την πιο κρίσιμη στιγμή στην ιστορία του ελληνικού Έθνους, έτυχε να κρατούν τις τύχες της πατρίδας στα χέρια τους…
Όπως είπε ο κ. Βενιζέλος, «όταν είπα ότι είμαι εξουθενωμένος, εννοούσα ότι ειλικρινά με βασανίζει πάρα πολύ το να βλέπω την ελληνική κοινωνία να πενθεί το χαμένο παράδεισό της και να βλέπω τον επιπόλαιο και ελαφρό τρόπο, με τον οποίο πολιτικοί, αναλυτές, διαμορφωτές της κοινής γνώμης, παράγοντες του οικονομικού και πολιτιστικού βίου αντιμετωπίζουν το φαινόμενο αυτό, που στην πραγματικότητα είναι μια άσκηση εθνικής αυτογνωσίας».
Έως εδώ, καλά… το καλύτερο το άφησε για αργότερα: «ελπίζω να έρθουν έτσι τα πράγματα και να μου δοθεί κάποτε η ευκαιρία να ασκήσω ως Υπουργός Οικονομικών την οικονομική πολιτική που πιστεύω ως ωφέλιμη για τη χώρα. Αλλά όταν βρισκόμαστε σε μία κατάσταση ανάγκης, όταν δεν μπορούμε να αναπτύξουμε τον πλούτο των ιδεών μας και να αναπτύξουμε σε ένα δεοντολογικό επίπεδο την άποψή μας και τις προτάσεις μας, αλλά πρέπει να διαχειριστούμε μετά λόγου γνώσεως και με αίσθηση ιστορικής ευθύνης μία κατάσταση εθνικής κρίσης, εκεί δεν υπάρχουν πολλά περιθώρια για θεωρητικές συζητήσεις» (η φωτογραφία είναι από το επίσημο site του κ. Ευάγγελου Βενιζέλου).
Όταν ο υπουργός Οικονομικών ομολογεί ότι «ελπίζει» να έρθει η στιγμή που θα έχει την ευκαιρία να ασκήσει ωφέλιμη πολιτική για τη χώρα, ομολογεί ότι η συγκεκριμένη που ακολουθεί εδώ και μήνες, μόνο ωφέλιμη δεν είναι για την πατρίδα και τους Έλληνες!
Ομολογεί ο υπουργός ότι η κυβέρνηση Παπανδρέου και η κυβέρνηση Παπαδήμου «αναγκάζονται» να εφαρμόσουν, προφανώς κατόπιν «εντολών» ή «πιέσεων» πολιτικές που είναι καταστροφικές για τη χώρα…
Μοιραίοι πολιτικοί, την πιο κρίσιμη στιγμή στην ιστορία του ελληνικού Έθνους, έτυχε να κρατούν τις τύχες της πατρίδας στα χέρια τους…
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου